WESTERVELD De musea van Westerveld zijn benieuwd hoe kinderen de musea ervaren. Dus lieten de Koloniehof, museums Vledder, het Oermuseum en Miramar een aantal kinderen in de musea los en bevroegen ze op hun ervaringen.
Meike Oosterhuis, Koen Sol, Marit Verhoef, Joery Gunnik en Daan van de Kamp bezochten deze zomer de musea en gaven commentaar, tips voor verbeteringen en af een toe zelfs een compliment. Elke week gedurende de maand september vertellen zij over hun indrukken in Da’s Mooi.
Het derde museumbezoek brachten de kinderen aan het Zeemuseum Miramar in Vledder. Dit maal zonder Joery en Daan. Om negen uur stonden ze voor de deur waar ze hartelijk werden ontvangen door vrijwilligster Tanja de Groot. Museumbeheerder Dennis Nieweg was die zaterdag verhinderd maar samen met Tanja had hij het museum op de invasie van deze kritische Westerveldse jongeren voorbereid.
Het Miramar Zeemuseum begint natuurlijk met het verhaal van juffrouw Jeanne Warners, zo legde Tanja uit. Dat was een wel heel reislustige dame die een hele collectie heeft verzameld gedurende haar reizen over alle werelddelen en wereldzeeën. Ze bezocht meer dan 80 landen. Dit museum doet daarvan verslag en toont haar souvenirs, haar persoonlijke bezittingen en haar archief in de vorm van foto’s, brieven en vele andere objecten.
“Vledder heeft toch nooit aan zee gelegen? Waarom staat dit museum niet in bijvoorbeeld Bergen aan Zee? Mag je al die stenen en schelpen zo maar meenemen over de grens naar Nederland? Waarom staan er overal Latijnse namen bij de schelpen en de vissen? Hebben jullie geen levende dieren?” Koen, Marit en Meike hadden vragen genoeg. Ja die arme Tanja moest wel aan de bak.
Miramar betekent eigenlijk “aanschouw de zee” legde Tanja uit. Ja want “Mare” is zee antwoordde Marit, op Texel heb je Ecomare. Ik zei het jullie al Nederland wordt steeds slimmer! Gaan jullie mee naar de filmzaal, dan kun je het zelf zien! En dat deden ze.
Een aantal vragen werd daarin al beantwoord en op de overige vragen antwoordde Tanja naar volle tevredenheid. Die Latijnse namen is voor jullie misschien wel even wennen maar over de hele wereld gebruiken we dezelfde namen voor bijvoorbeeld een bepaalde vis of een schelp. Waarom in Vledder? Nou dat was ook een beetje toeval, er was een plekje hier en iemand die haar wou helpen, anders was het misschien wel Oosterbeek geweest. Het museum zit nu al 50 jaar in Vledder.
Er zijn verschillende speurtochten en gewapend met pen en papier togen ze aan de slag. Wat was de eerste vondst van Jeanne Warners? Wat voor een dier is een meerkat? Wat is een nautilus? Ja vragen stellen kunnen ze in het museum zelf ook wel, dat is duidelijk. “Ga je maar verwonderen” zo stimuleerde Tanja de kinderen. Nou dat deden ze. Oude spulletjes van Jeanne Warners, gekleurde stenen, schelpen, skeletten en enge vissen, soms was je gewoon blij dat ze achter glas zaten, zo echt!. Dennis had een echte haaienkaak klaargelegd met wel heel veel scherpe tanden om aan te voelen. Ook een schild van een schildpad, dat bleek nog best zwaar te zijn.
Koen vond bij de nabespreking dat als hij hier directeur werd best er meer filmpjes komen. Geen computerfilmpjes hoor, maar echte opnamen van levende dieren in hun eigen omgeving. Wel vond hij de vissen prachtig. Alle drie dachten dat het leuk zou zijn meer geluiden te horen in het museum van de dieren die er te zien zijn. Meike raakte maar niet uitgekeken op de mooie schelpen maar mist nog wat activiteiten die je er (mee) kunt doen. Er zijn wel workshops, zoals bijvoorbeeld met schelpen, maar als je zo maar binnen wandelt zijn die er niet.
Alle drie vinden ze de kaartjes heel duidelijk die bij alle voorwerpen zijn geplaatst, daar kun je veel van leren, maar het zijn er wel heel veel, zo verzuchtten ze. Marit liep even naar buiten en zag daar in de tuin prachtige kansen voor een heus zandstrand waar kinderen kunnen graven en zelf schelpen vinden. Ook Koen zag mogelijkheden voor een zandspoorzoekertje. Kortom beheerder Dennis heeft er weer een paar stevige ideeën bij en misschien op de lange termijn ook wel enkele jonge vrijwilligers.
Volgende week het slot van deze serie: de Koloniehof te Frederiksoord.
